1زمینه و هدف: تعیین مقادیر مرجع تشخیصی (DRLs) برای شاخص های پرتودهی، راه کاری مؤثر به منظور کاهش مواجهه غیرضروری بیماران با پرتوهای یون ساز در روش های مختلف تصویربرداری است. این مطالعه با هدف اندازه گیری دز سطحی ((DAP)) و تعیین مقادیر مرجع تشخیصی موضعی (Local DRLs) در آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی قلبی انجام شد.
روش ها: در این مطالعه مقطعی، 86 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1398 مورد بررسی قرار گرفتند. دز سطحی ((DAP)) با استفاده از یک (DAP)متر (مدل 77334 شرکت PTW آلمان) ثبت گردید. اطلاعات دموگرافیک، نوع آزمون، مدت زمان فلوروسکوپی و سایر متغیرها جمع آوری شد. مقادیر میانگین و میانه (DAP) به عنوان مقادیر مرجع تشخیصی موضعی در نظر گرفته شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی مستقل انجام گرفت.
یافته ها: مقادیر (DAP) در محدوده 8/45 تا 69/59 برای آنژیوگرافی و 3/52 تا 164/52 گری در سانتی متر مربع برای آنژیوپلاستی به دست آمد. مقادیر مرجع تشخیصی موضعی (میانه (DAP)) برای آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی به ترتیب 20/2 و 43/5 گری در سانتی متر مربع تعیین شد.
نتیجه گیری: مقادیر مرجع تشخیصی موضعی به دست آمده در این مطالعه برای هر دو آزمون، پایین تر از مقادیر گزارش شده در مطالعات مشابه بود. این نتیجه می تواند نشان دهنده بهینه بودن تکنیک های پرتودهی و رعایت اصل بهینه سازی (ALARA) در مرکز مورد مطالعه باشد.